Disa vite më parë, dyqani luksoz Barneys anketoi burrat për të gjetur se si vendosin se cilat rroba të blejnë. Ata zbuluan se shumica e meshkujve thjesht duan të vishen “korrekt” duke pasur parasysh mjedisin e tyre. “Shumë mendonin se kishte një humnerë të tmerrshme në të cilën do të binin nëse do të vishnin këmishën e gabuar me kravatën e gabuar,” tha Simon Doonan, i cili më pas shërbeu si ambasador krijues i kompanisë. “Unë mendoj se është një funksion i idesë së shijes së mirë/shijes së keqe, e cila është një gjë e viteve 1950.”

Ironia është se shumë prej atyre rregullave të mesit të shekullit për korrektësinë në veshje janë zhdukur prej kohësh dhe njerëzit kanë më shumë liri se kurrë të vishen sido që të zgjedhin. Cathy Horyn e vuri re këtë kur shkroi një artikull të New York Times të vitit 2015 për “universin pas trendit”.Më parë, moda diktohej nga redaktorët e revistave, të cilët do të deklaronin, me gjithë sinqeritet, se gjërat që ata promovuan dje ishin bërë mërzi. Por tani, sipas Horyn, redaktorët kanë pak fuqi, pasi konsumatorët mund të krijojnë çfarëdo botë estetike që dëshirojnë përmes burimeve të kuruara me kujdes të mediave sociale.

Në vend që të lëvizin në hap me diktatet e industrisë së modës, ata mund të nxjerrin nga estetika të ndryshme veshje pune, veshje rruge, klasike apo avangarde dhe madje t’i përziejnë nëse duan. “Aftësia për të gjetur stile që në fakt i përshtaten trupit dhe personalitetit të dikujt është shkak për festim, duke u ofruar njerëzve shumë forma të tjera të vetë-shprehjes,” shkroi Horyn. Megjithatë, në shtatë vitet që nga publikimi i këtij artikulli, veshjet e meshkujve kanë kaluar nëpër disa tendenca të rëndësishme.

Të jesh i veshur mirë do të thotë të vishesh siç duhet për një ambient. Të jesh elegant, megjithatë, do të thotë të zotërosh artin e veshjes dhe të injektosh njëfarë personaliteti në zgjedhjet e tua. Veshjet tuaja duhet të përcjellin diçka për ju, kulturën, përkatësinë dhe identitetin, qoftë real apo aspirativ.

Anekdota më e mirë që mund të jap është Evander Berry Wall, një njujorkez i pasur që e fitoi pasurinë e tij në mënyrën e vjetër duke e trashëguar atë. Menjëherë pasi ai vdiq në vitin 1940, revista Time e përshkroi jetën e tij si të trazuar.Wall kishte veshur pantallona të gjera dhe pallto voluminoze. Wall i kërkoi prodhuesit francez të këmishave Charvet të prodhonte komplete askote për të dhe qenin e tij.

Wall jetoi si salonierët aristokratë të shoqërisë së lartë parisiane, të cilët ishin fqinjët e tij kur u shpërngul nga Franca gjatë epokës së bukur. Ata zogj të artë ekzotikë të shoqërisë franceze i ndërronin rrobat e tyre deri në tetë herë në ditë, në mënyrë që të mund të pozonin me veshje inovative ndërkohë që kapeshin nga fotografët e portreteve si Otto Wegener ose Félix Nadar.

Wall gjithashtu, i pëlqente të shihej me rroba të ndryshme gjatë gjithë ditës. Gjatë Blizzard-it të Madh të vitit 1888, ai fitoi një konkurs sartorial kur me vetëbesim hyri në një lokal ndërsa kishte veshur çizme lëkure që shkëlqenin. Pas konkursit, gazetari Blakely Hall e kurorëzoi Wall si “Mbreti i Dudes”. Pak njerëz kanë guximin, mjetet dhe mënyrën e jetesës për të mbështetur llojin e origjinalitetit që shfaqi Wall. Por është e jashtëzakonshme se sa stili i Wall komunikoi diçka më thellë për veten e tij dhe kjo na tregon diçka se si të vishemi fillimisht.

Wall e kalonte pjesën më të madhe të kohës duke kërcyer në vende ekzotike dhe duke luajtur bixhoz në garat e kuajve. Në kohën kur vdiq, Wall kishte shpërdoruar shumë nga trashëgimia e tij prej 2,000,000 dollarësh nga gjyshi dhe nëna e tij, duke i lënë trashëgimtarëve të tij vetëm 12,608 dollarë. Është e vështirë të imagjinohet një personazh i tillë me kostume konservatore të errëta dhe kravata mëndafshi. Jo, Wall nuk mund të vishte asgjë tjetër përveç rrobave të bukura. Në të njëjtën mënyrë, një procesor inxhinierik i Harvardit mund të duket “origjinal” në rrobat e Wall, por stili i tij do të ishte një dështim i mjerueshëm.

Rruga drejt stilit fillon me imitim derisa të mund të gjesh zakonin tënd.

Burrat që sapo kanë filluar t’i kushtojnë vëmendje veshjes, shpesh do t’i qasen aktit të veshjes në të njëjtën mënyrë që një piktor mund t’i afrohet një kanavacë. Ata duan të bashkojnë një veshje tërheqëse vizualisht, kështu që ata kuptojnë se cilat forma dhe ngjyra shkojnë së bashku. Të mësosh se si të vishesh fillimisht është si të mësosh të shkruash me zërin tënd. Së pari, ju mësoni se si të komunikoni diçka duke përdorur fjalorin, gramatikën dhe sintaksën. Përshembull një pallto sportive marine e kombinuar me pantallona leshi gri komunikon profesionalizëm dhe besueshmëri. Ndoshta do të shihni kombinime që ju japin ide se si të visheni ose ndoshta do të shihni se si mund t’i bashkoni veshjet sportive me elementë më formalë.

Ju nuk mund të adoptoni veshjet e dikujt tjetër më shumë sesa mund të imitoni bindshëm mënyrën e të folurit të tyre, por mund të mësoni se si të visheni më mirë duke i kushtuar vëmendje të tjerëve. Çelësi është ta trajtoni veshjen si gjuhë shoqërore. Në fund të fundit, një veshje do të jetë e bukur dhe origjinale kur është e lexueshme nga ana kulturore dhe komunikon diçka më të thellë për ju. Siç tha dikur kompozitori gjermano-amerikan Lukas Foss:

Shumica e njerëzve mendojnë se një artist përpiqet të jetë origjinal, por origjinaliteti është gjëja e fundit që zhvillohet tek artisti.