Si vrapues i shkollës së mesme, trajneri Steve Magness, e shtyu veten aq shumë në gara, saqë ai u has me mosfunksionim paradoksal të kordave vokale, një mekanizëm mbrojtës i humbur për shkak të stresit dhe ai u rrëzua. Në vend që të vraponte më shpejt ai u detyrua të mësonte të pushonte. Ai mësim i dhimbshëm ishte, “në shumë mënyra”, fillimi i librit të ri të Magness “Do Hard Things: Why We Get Resilience Wrong and the Surprising Science of Real Toughness”. Stërvitja ekstreme me qëllim që të na forcojë është edhe e dëmshme.  I quajtur një “kurë mrekullie” për trupin dhe trurin nga British Medical Journal, ushtrimi megjithatë “nuk është i dobishëm për gjatë gjithë kohës”, sipas shoqatës bamirëse të shëndetit mendor në Mbretërinë e Bashkuar, e cila nisi një fushatë në fillim të këtij viti për “zhvillimin e një marrëdhënie të shëndetshme me aktivitetin fizik”.

Një sondazh nga Mind zbuloi se mbi një e treta prej nesh përdorin stërvitjen për të përballuar emocionet e vështira dhe pothuajse gjysma ndihen fajtorë kur mungojnë. Ushtrimi i tepërt (shumë i gjatë ose intensivisht për kufijtë tuaj individualë) dhe varësia ndaj ushtrimeve (ndjenja e paaftësisë për të kontrolluar sasinë ose për të ndaluar) janë veçanërisht tinëzare sepse “përshtatja” e furishme konsiderohet gjerësisht, në mënyrë jokritike si një gjë e mirë, përgjegjësi, një detyrë qytetare, një akt heroik, një mënyrë jetese aspiruese. Dallimi midis ilaçit dhe helmit është doza dhe mënyra se si e merrni atë. Kjo recetë do t’ju ndihmojë që marrëdhënia juaj me stërvitjen të mbetet e shëndetshme dhe e lumtur.

1.Zgjeroni përkufizimin tuaj të ushtrimeve

“…Dhe lloji i ushtrimeve që mendoni se ju përshtatet,” thotë George Mycock, i cili themeloi organizatën e shëndetit mendor MyoMinds pasi përjetoi çrregullime të të ngrënit dhe dismorfinë e muskujve: një preokupim patologjik se nuk jeni mjaftueshëm i madh apo i dobët. “Vetëm sepse luani regbi nuk do të thotë që nuk mund të merrni pjesë në një seancë yoga,” thotë ai. “Në fakt, ndoshta do të jetë mirë për rikuperim dhe relaksim.”

Ushtrimet nuk duhet të bëhen në një palestër apo studio, ecja jashtë është treguar se i bën subjektet e studimit më pak të tensionuar dhe depresivë. Thënë kështu, ushtrimi në ambiente të mbyllura është treguar se rezulton në humor më të mirë dhe relaksim më të madh sesa të ulesh duke mos bërë asgjë ose duke luajtur në një kompjuter.

Fjala “ushtrim” mund të kujtojë diçka të planifikuar, të strukturuar, të orientuar drejt qëllimit, nën presion, një stërvitje. Por të qenit fizikisht aktiv nuk duhet të përfshijë ngritjen e peshave ose lojën sportive dhe jo gjithmonë duhet të jetë për t’u bërë më në formë. Mund të jetë çdo gjë që përfshin lëvizjen: joga, ecje, ngjitje në shkëmb, vallëzim.

2.Bëje argëtuese

Bëjini ushtrimet argëtuese, mund të jetë jashtëzakonisht shpërblyese. Dhimbja e shkaktuar nga stërvitja mund të përforcojë kënaqësinë tonë të mëvonshme më shumë sesa nëse nuk do ta kishim kurrë dhimbjen nëpërmjet asaj që psikologët e quajnë një “proces kundërshtar”, ku një përvojë negative i lë vendin lehtësimit që vetë jep kënaqësi. Me përsëritjen, ajo dhimbje zvogëlohet me kalimin e kohës, por kënaqësia bëhet më e fortë.

Në kontekstin e stërvitjes, vuajtja është “një çështje perspektive” për Andrew Tracey, redaktor i fitnesit në Men’s Health UK. Një rrëfim i vuajtjes mund t’ju ndihmojë të duroni, thotë ai, por gjithashtu mund të bëhet një pengesë tjetër për t’u mposhtur: sido që të jetë, vuajtja nuk është, sipas mendimit të tij, e nevojshme. “Kujtoni sa të privilegjuar jeni që zgjidhni ta bëni këtë”.

Dhe pse të zgjedhësh në mënyrë aktive të jesh i mjerë? Nëse nuk jeni një atlet profesionist, thotë Mycock, parimi juaj udhëzues në përzgjedhjen e ushtrimeve duhet të jetë kënaqësia, e cila gjithashtu do t’ju ndihmojë të qëndroni të qëndrueshëm. Pakënaqësia, urrejtja ose frika është një flamur i kuq se po bëni diçka të gabuar.

3.Mos u demoralizoni

“Paradoksi i hedonizmit” filozofik është se nuk mund të ndjekësh lumturinë: zhgënjimi i mosarritjes ende të një qëllimi, i cili mund të të shtyjë drejt tij, në këtë rast të bën më pak të lumtur. Rruga drejt lumturisë është indirekte, nëpërmjet gjërave që nuk janë të këndshme, por shpërblyese. Qëllimet, të lidhura me ushtrimet ose të tjera, mund të na shkaktojnë zhgënjim për nga natyra e tyre, sepse tani nuk jemi aty ku duam të jemi.

Kjo nuk do të thotë që ne nuk duhet t’i vendosim ato, thotë Dr Charlotte Markey, profesoreshë e psikologjisë dhe shkencave shëndetësore në Universitetin Rutgers në Camden, New Jersey dhe qëllimet mund të jenë shpërblyese në vetvete: “Sigurisht, qëllimet që arrijmë janë më shpërblyese sesa ato që nuk i bëjmë.” Vendosja e qëllimeve të vogla dhe të arritshme mban procesin argëtues.

Ne kemi gjithashtu më shumë gjasa të arrijmë qëllime “autentike” që pasqyrojnë kush jemi dhe çfarë na intereson, sesa ato që na imponohen nga vlerat e të tjerëve. Dhe qëllimet “të orientuara nga procesi” duke dhënë përpjekjet tuaja më të mira, japin më shumë reagime për rritje të mëtejshme dhe ndihmë, sesa përkufizime më të ngushta të suksesit si, të themi, fitimi ose arritja e një kohe të caktuar. Përmirësimi i mesatares suaj më të mirë nga pesë performancat tuaja më të fundit është gjithashtu një “qëllim i ndërlikuar, por i arritshëm”.

04.Merrni ditë pushimi

Gjithashtu shpesh na thuhet se nuk ka përfitim pa dhimbje dhe sigurisht që disa shqetësime ose stres janë një parakusht për përshtatje. Por ndonjëherë dhimbja është një sinjal për të ndaluar. Në vend që thjesht të injorojnë dritat e mundshme paralajmëruese, atletët më të ashpër janë ata që mund të interpretojnë saktë reagimet.

“Dëgjojeni trupin tuaj” është një këshillë e shkëlqyer”, thotë Tracey. “Por ju duhet të mësoni të flisni gjuhën.” Mund të ndiheni të lodhur nga shumë ushtrime ose shumë pak; shtytja nganjëherë mund të çojë në rritje të energjisë dhe përparimit. Por nëse të ardhurat tuaja varen nga një regjim i ngurtë stërvitor, thotë ai, anashkalimi i një seance nuk duhet të shkaktojë ankth: “Në momentin kur ndihem në ankth e di se është koha për t’u tërhequr dhe për të ripërcaktuar prioritetet.”

Përkufizimi i pushimit është gjithashtu individual. Nëse të mos bësh asgjë nuk është e lehtë për ju, provoni “pushimin aktiv”, të cilin udhëzimi i Mind e përcakton si “aktivitet i lehtë ku jeni ende duke lëvizur, por jo me një intensitet të lartë”. Kjo mund të nënkuptojë lëvizje me ndikim të ulët si ecje ose joga. Të stërvitesh fort çdo ditë, ose shumë herë në ditë, dhe të mos bësh pushime kur je i lodhur, i lënduar janë simptoma që tregojnë se marrëdhënia juaj me stërvitjen është e pashëndetshme. Vlerësoni përpjekjen tuaj në një shkallë nga një deri në 10.

5.Vëreni në dyshim identitetin tuaj

Nëse stërvitja duket si diçka që nuk mund ta humbisni, ose gjëja më e rëndësishme, atëherë kjo është gjithashtu e pashëndetshme. Ushtrimi mund të forcojë vetëvlerësimin, por si themeli kryesor ose i vetëm është jashtëzakonisht i brishtë.  “Ndërtoni vetëvlerësimin tuaj në shumë aspekte të ndryshme të qenies tuaj,” thotë Mycock. “Kjo do të ndihmojë në largimin e presionit nga stërvitja, pasi nuk është më e vetmja gjë ku mbështeteni.” Kohët e fundit, ai mendoi se duhet të shkonte në palestër pavarësisht nga vapa. Por ai e vuri re atë ndjenjë detyrimi dhe vendosi të mos e bënte dhe kjo ishte në rregull: “Ka shumë gjëra që unë i vlerësoj në jetën time që nuk sillen rreth ushtrimeve.” Pse mendoni se duhet të ushtroheni? A do të ndodhte vërtet diçka e keqe nëse nuk do ta bënit këtë një herë? Këtë javë?