Nuk ka kanalizim, nuk ka ujë të rrjedhshëm, rryma sigurohet nga agregati i cili punon vetëm pesë orë në ditë. Për dy orë lundrim me anije nga Cartagena në Kolumbi gjendet ishulli me madhësi sa dy fusha futbolli, ku nuk ka as rrugë dhe ku njerëzit jetojnë afër njëri-tjetrit.

Fjala është për ishullin Santa Cruz del Islote. Ky ishull ka qenë i pabanuar, por për peshkatarët ishte stacion ideal për pushim dhe strehim nga stuhitë. Atëherë disa ndër ta vendosën të qëndrojnë aty. Edhe disa të tjerë iu bashkuan. Ishulli Santa Cruz del Islote u bë ai që është sot, ishulli më i populluar në botë.

Pikërisht kjo ishte arsyeja përse turistët arrijnë në këtë vend sepse të gjithë dëshirojnë të shohin si duket kur 1.200 njerëz jetojnë në një copë toke katërfish më të dendur se Manhattani. Banorëve u është i kufizuar qasja në ujë, ushqim dhe energji elektrike, por 45 familje ende jetojnë në 97 shtëpi në 12 mijë metra katrorë tokë.

Ishulli gjendet në një hapësirë të rrethuar me korale, kështu që ishte një destinacion ideal për peshkatarët për të ndërtuar shtëpitë e tyre. Brezat e kolonëve që u zhvendosën fillimisht në këtë vend të pazakontë ndërtuan shtëpi nga materialet e detit dhe tokës, lëvozhgat e arrës së arrës së arrës së kokosit, rërës dhe më vonë nga mbeturinat. Jeta në ishull është mjaft e vështirë.

Nuk ka ujëra të zeza, nuk ka ujë të rrjedhshëm dhe energjia elektrike sigurohet nga një gjenerator që punon vetëm pesë orë në ditë. Uji i pijshëm sigurohet çdo 3 javë nga anijet e Marinës Kolumbiane, madje nuk ka as varreza, të vdekurit varrosen në ishujt e afërt. Shkolla në ishull zgjat deri në klasën e dhjetë, pas së cilës studentët detyrohen ose të udhëtojnë ose të largohen fare nga ishulli. Megjithatë, shumë djem zgjedhin të qëndrojnë me familjet e tyre. Pavarësisht kushteve të vështira të jetesës, banorët shprehen se janë të lumtur dhe jetojnë në harmoni.