Kur rimodeloi kopshtin e shtëpisë së tij në Milano, Giorgio Armani shtoi një pavijon, një mur bambuje dhe një pemë mbresëlënëse japoneze, duke e shndërruar një oborr atë lloj hapësire boshe. Vendi ideal, me fjalë të tjera, për një samurai të modës, një luan në dimrin e viteve të tij, që të ulet dhe të reflektojë në heshtje për arritjet e tij. Por Giorgio Armani nuk është ai person, pasi shprehet:

Duhet të harroj që jam 88 vjeç, përndryshe ka mbaruar. Duhet të provoj sikur kam filluar sot dhe ky është një problem sepse kur zgjohem në mëngjes jam 88 vjeç, gjë që është shumë e vështirë. Nuk jam i kënaqur, sepse dua që puna ime aktuale të vlerësohet, të mos ketë çmim për atë që kam bërë, të mos ketë një vërtetim për diçka të kaluar. Kjo është ajo që më zgjon çdo mëngjes. Më duhet ende të provoj veten time. Ndonjëherë ëndërroj të bëj një sfilatë të bukur mode dhe kur zgjohem, jam shumë i zemëruar sepse ishte vetëm një ëndërr.

Edhe pas gjithë kësaj kohe, me perandorinë globale, miliarda dollarët, çmimet, ai ekziston në një gjendje pakënaqësie të përhershme. Por kur “e sotmja” përkufizohet nga një luftë, një pandemi, paqëndrueshmëri e shfrenuar politike dhe financiare dhe, mbi gjithçka tjetër, katastrofa mjedisore, çfarë është saktësisht “e drejtë”? Ai ka si referencë përvojën e tij të fëmijërisë së Luftës së Dytë Botërore. Ai u rrit në Piacenza, një qytet i vogël në juglindje të Milanos dhe ka kujtime të gjalla për t’u strehuar në kinemanë lokale gjatë sulmeve të bombardimeve aleate. Kur ishte 9 vjeç, ai dhe miqtë e tij gjetën një qese me barut. Teksa po luanin me të, ajo shpërtheu. Ai kaloi gjashtë javë në spital në prag të vdekjes. Legjenda thonë se lëkura e njërës këmbë mban ende gjurmën e shtrëngimit të këpucëve të tij.

Armani e përshkruan veten si të izoluar, jo social, një skllav i punës së tij. Por është ndryshe nga më parë. Tani ka një perandori të vërtetë pas vete që duhet ta ruajë për më vonë, kur nuk do të jetë më këtu. Ky është, sigurisht, plani i trashëgimisë që e çmend industrinë e modës me spekulime, sepse është kaq e mbuluar me mister. Për të mos përmendur që produktet e markës “Armani” gjeneruan 4 miliardë euro (3.9 miliardë dollarë) në 2021.

Indeksi i miliarderëve të “Bloomberg” vlerëson pasurinë e tij personale në 9.5 miliardë dollarë, duke e bërë atë stilistin më të pasur të modës në botë dhe ai ka sakrifikuar qartë për këtë sukses. Armani shpesh pohonte se nëse mund ta jetonte jetën e tij, ai do t’i bënte gjërat ndryshe. Giorgio Armani, më në fund është i lumtur. Por ai mësoi shumë kohë më parë të mos i besonte asaj ndjenje.