Gjatë javëve të para të jetës, foshnja më së shumti fle, edhe kur zgjohet mes dy ushqyerjeve, e kalon kohën gjysmë në gjumë. Ndonjëherë dremitin gjatë ushqyerjes, ndaj është e nevojshme t’i inkurajoni të ushqehen me gji. Gjatë kësaj periudhe, foshnja është aktive për dy deri në tre minuta në orë gjatë ditës dhe akoma më pak gjatë natës, që është rreth një orë gjatë një dite.

Në fund të muajit të parë, periudha e vitalitetit rritet në dy deri në tre orë me një periudhë më të gjatë pasdite. Nëse gjatë kësaj periudhe e stimuloni foshnjën me lodra, veçanërisht ato që prodhojnë zë, ose nëse vazhdimisht i flisni, i këndoni dhe e mbani në krahë, ajo me siguri do të reagojë duke qarë.

Midis javës së tretë dhe të dymbëdhjetë, shumica e foshnjave përjetojnë një periudhë shqetësimi në fund të ditës. Ky fenomen interpretohet kryesisht si shfaqja e ngërçeve, ndaj përdoren mjete të ndryshme për lehtësimin e tyre, të cilat herë ndihmojnë, herë jo. Në fund të muajit të tretë, këto probleme kryesisht zhduken.

Ekziston një interpretim se të qarat në orët e vona të pasdites shkaktohen nga stimulimi i bollshëm ndaj të cilit është i ekspozuar foshnja. Një sistem nervor qendror i zhvilluar mjaftueshëm nuk është në gjendje të përpunojë të gjithë informacionin nga mjedisi i tij në një moment të caktuar dhe kjo manifestohet në agjitacion (fëmija nuk është i uritur dhe nuk fle). Kjo është arsyeja pse ne duhet të reduktojmë stimulimin në mënyrë që të ndihmojmë fëmijën të përballojë gjithçka që i ndodh.

Në muajin e parë mjafton që përveç ambientit të këndshëm, ajo që sheh foshnja të jetë vetëm fytyra e qeshur e prindërve. Drita duhet të zbehet, muzika duhet të jetë e qetë, zëri që i drejtohemi duhet të jetë i këndshëm, ndërsa lëvizjet tona të qeta dhe të përgjegjshme. Kur ajo mbush një muaj, vendosim lodrat lëvizëse në krevat që të mund t’i ndjekë me sy kur të zgjohet. Vetëm në muajin e tretë mund të luajë me ‘gim baby’, një lodër e vendosur në mes, në mënyrë që koka e foshnjës të qëndrojë në vijën qendrore. Nëse të gjitha këto lodra do t’i përdornim qysh në lindje ose do ta stimulonim vazhdimisht fëmijën me tinguj dhe objekte të papërshtatshme, ai do të bëhet shumë shpejt nervoz.

Kur fëmija qan, prindërit shpesh fillojnë t’i ofrojnë lodrat njëra pas tjetrës në përpjekje për ta qetësuar, gjë që zakonisht ka efektin e kundërt, fëmija vetëm qan më shumë. Stimulimi i tepërt vetëm sa rrit sasinë e informacionit që truri i foshnjës nuk mund ta përpunojë. Kjo ndodh edhe në periudhat e mëvonshme, kur foshnja mbulohet me lodra me të cilat kryesisht nuk di se çfarë të bëjë. Nëse e merr dhe e lë menjëherë, ndoshta nuk ka arritur një nivel të caktuar pjekurie. Kur ajo po mëson të përdorë një lodër të re, duhet t’i jepet kohë e mjaftueshme për ta zotëruar dhe për ta ndihmuar në këtë.

Në çdo kohë, foshnja duhet të ketë një, dy ose më së shumti tre lodra pranë. Kjo vlen edhe për atë që zvarritet, ulet ose ecën, çdo gjë më shumë krijon rrëmujë dhe çon në konfuzion tek fëmija. Të rriturit ndonjëherë nuk mund t’i kontrollojnë ndjenjat e tyre, veçanërisht kur ka shumë prej tyre dhe të gjithë duan të tregojnë se sa shumë e duan fëmijën. Kur fëmija rritet në një mjedis të tillë, mund të ketë probleme me përqendrimin, sepse dikush e ndërpret vazhdimisht në ndonjë aktivitet dhe i ofron diçka tjetër.