Theo, një burrë nga qyteti i Përmetit, po jetonte një jetë krejtësisht normale – deri kur një pasdite e zakonshme ndryshoi gjithçka.

Teksa po pastronte papafingon e shtëpisë së tij, ai gjeti një kuti të vjetër dhe të pluhurosur që nuk e kishte parë kurrë më parë. Kur e hapi, brenda gjeti një letër të gjatë nga një grua që ai nuk mbante mend ta njihte.

Letra fillonte me fjalët: “I dashur Theo, nëse po e lexon këtë, kujtimet tona mund të jenë të humbura, por historia jonë ende jeton në këtë letër.”

I tronditur, ai filloi të lexojë për një jetë plot ngjarje që i dukej e huaj, me emra njerëzish, vende, dhe momente që i dukeshin njëkohësisht të largëta dhe të njohura. Letra tregonte një dashuri të madhe dhe sfida që ata kishin kaluar së bashku, por Theo nuk kishte asnjë kujtim për këto ngjarje.

Çfarë e bënte gjithçka edhe më të mistershme ishte një set çelësash të vjetër që gjendej në fund të kutisë. Çelësat nuk i përkisnin asnjë bravë në shtëpinë e tij, por letra përmendte një “shtëpi sekrete” që ata e kishin ndërtuar për ta përdorur kur do të ndiheshin të harruar nga bota.

Në ditët që pasuan, Theo u vu në kërkim të asaj shtëpie sekrete dhe të së vërtetës pas letrës, duke zbuluar pak nga pak një të kaluar që nuk e dinte se e kishte jetuar. Por në fund, surpriza më e madhe nuk ishte ajo që zbuloi – por si ndjeu se po rikuperonte një pjesë të vetes që mendonte se nuk kishte ekzistuar kurrë.

Teksa Theo vendoset në kërkim të së vërtetës, ai zbulon se çelësat i përkasin një kabine të vogël në pyll, disa kilometra larg qytetit. I shtyrë nga dëshira për të zbuluar të kaluarën e tij, ai merr makinën dhe drejtohet drejt vendit të përmendur në letër. Kabina është e braktisur dhe e mbuluar nga bimët, duke treguar shenja që nuk është hapur prej vitesh.

Me duart që i dridhen, Theo përdor çelësat dhe hap derën. Brenda, gjithçka duket si e ngrirë në kohë – mobilje të vjetra, libra, dhe një kalendar në mur që daton para 15 vjetësh. Në tavolinë, ai gjen një tjetër letër nga e njëjta grua, ku shkruhet:

“Nëse ke ardhur deri këtu, do të thotë se e shkuara jonë nuk është zhdukur krejtësisht. Tani e di që gjithçka që kemi jetuar së bashku është reale. Do të më gjesh në vendin ku gjithçka filloi.”

Pa e kuptuar plotësisht, burri përmetar ndjek udhëzimet dhe shkon në vendin e fundit të përmendur në letër – një park ku ai dikur shihte përendimet e diellit me dikë të veçantë, por nuk arrinte të kujtohej se kush ishte ajo. Aty, ai takon një grua që duket sikur e njeh mirë, por për të është një i huaj. Ajo i afrohet dhe i thotë: “Më në fund erdhe. Të kam pritur për vite të tëra, Theo.”

Gruaja shpjegon se kanë kaluar një jetë të tërë së bashku, por një aksident i rëndë i kishte marrë kujtesën. Ajo kishte zgjedhur ta linte të lirë, duke shpresuar që ai do të gjente rrugën e tij – por gjithmonë kishte shpresuar që një ditë do ta kërkonte përsëri.

I emocionuar dhe i tronditur, Theo fillon të kujtojë ngadalë fragmente të së kaluarës së tij, dhe së bashku me gruan e tij, ata rifillojnë një jetë që kishte mbetur përgjysmë. Ata kalojnë ditët në kabinën e tyre, duke rindërtuar kujtimet e humbura dhe duke filluar një kapitull të ri – një dashuri që, edhe pse e harruar, nuk ishte shuar kurrë.

Ky takim e ndryshon përgjithmonë jetën e Theos, ndërsa zbulon që e kaluara e tij ishte më e çmuar nga ç’e kishte menduar kurrë.