Gjatë viteve, interneti na ka treguar shumë histori të njerëzve që kalojnë kohë me kafshë të egra dhe rriten në mes të shkretëtirës. Njëra që ka mahnitur shumë indianë është historia tragjike e Dina Sanichar. Sanichar ishte vetëm gjashtë vjeç kur u vu re duke u zvarritur në të katër këmbët me një tufë ujqërsh nga një grup gjuetarësh në pyjet e rrethit Bulandshahr, Uttar Pradesh. Viti ishte 1873 dhe gjuetarët besuan se djali i egër ishte birësuar dhe rritur nga ujqërit ndërsa tufa ishte zhdukur në një shpellë. Është interesante se ka pasur raste të katër fëmijëve të tjerë ujqër të gjetur në pjesë të ndryshme të Indisë rreth asaj kohe.

Sanichar, sipas gjahtarëve që e gjetën, ishte pikërisht i tillë. Në atë kohë, gjuetarët e panë fëmijën si të panatyrshëm dhe e nxorën nga shkretëtira. Ai u studiua nga psikologu i fëmijëve Wayne Dennis, i cili shkroi në “Revistën Amerikane të Psikologjisë” të vitit 1941:

Dina kishte ‘pak ose aspak lidhje me qeniet njerëzore’ dhe ishte ‘i pandjeshëm ndaj nxehtësisë dhe të ftohtit’. Sanichar vdiq në moshën 34-vjeçare.

Mjekët në atë kohë spekuluan se shëndeti i tij ishte përkeqësuar për shkak të tuberkulozit në 1895. Tani, shumë përdorues të internetit po mësojnë për Marina Chapman, një grua britanike me origjinë kolumbiane, e cila pretendonte se kishte kaluar pjesën më të madhe të fëmijërisë së saj të hershme vetëm në xhungël me majmunët dhe kafshët e tjera të egra. Chapman pretendon se ajo ishte afërsisht pesë vjeç kur u mor nga fshati i saj dhe u detyrua të kalonte disa vitet e ardhshme të jetës së saj duke ndjekur majmunët kapuçino derisa u shpëtua.

Në një intervistë të fundit me “LadBible”, ajo tregoi se si ishte rritur në natyrë dhe duhej të mësonte se si të komunikonte me majmunët përpara se të shpëtonte. Chapman tha se ajo u rrëmbye nga dy burra dhe më pas u largua nga shtëpia e saj. Ajo mezi i kujton prindërit e saj, por kujton se jetonte vetëm në rrugë. Ajo tha për median:

Unë pashë këmbët e tyre, njëra ishte një e zezë dhe tjetra ishte një burrë i bardhë duke u larguar me pantallona të shkurtra. Dhe thjesht doja t’i lutesha që të ktheheshin për mua, të mos më linin atje.

Ajo tha se u deshën disa javë përpara se ata ta ‘pranonin’ atë si një prej tyre. Ajo përfundimisht mësoi se si të komunikonte dhe të fliste me ta në mënyrë që të ishte e sigurt dhe të gjente ushqim.
Raporte të tjera kanë pohuar se ajo u shpëtua nga një fqinj i quajtur Maruja, pas së cilës ajo u adoptua nga një grua e quajtur Maria në moshën përafërsisht 14 vjeç. Chapman shkroi autobiografinë e saj, “The Girl With No Name” me ndihmën e vajzës së saj Vanessa. Ajo aktualisht jeton në Bradford me burrin dhe dy fëmijët e saj.